دندانپزشک Options

دندانپزشک Options

Blog Article

شکل و راستای سطح تماس اباتمنت و ایمپلنت را در قالب گیری الگو برداری و کپی می کند تا موقعیت ایمپلنت به دقت مدل شود.

همچنین، برخی موارد دیگر مانند اصلاحات ترمیمی، عملکردهای زیبایی‌ دندانی و درمان‌های خاص می‌تواند از طریق بهترین دندانپزشک پیگیری و درمان شود.

سپس پس از مدتی خونریزی قطع می گردد، در غیر اینصورت به دندانپزشک خود مراجعه نمایید.

عمل های جراحی همگی ممکن است در هنگام اجرا همراه با درد باشند و از همین رو ممکن است که بیمار در طول عمل ایمپلنت دندان نیز احساس درد داشته باشد.

مورد مهم بعدی در میزان دوام این کامپوزیت‌های دندانی، میزان مهارت دندان‌پزشک است.

دقت انجام جراحی در این روش بسیار افزایش خواهد داشت و خونریزی مانند روش جراحی با تیغ، نخواهیم داشت.

به دنبال تغییری اساسی در چهره‌ات با کامپوزیت دندونات هستی؟

مواردی مانند مصرف غذاهای شیرین و سفت، دندان‌قروچه‌کردن، سیگارکشیدن، عدم رعایت بهداشت دهان و دندان (مسواک نزدن، نخ دندان نکشیدن و استفاده‌نکردن از دهان‌شویه مناسب) و غیره می‌تواند موجب بروز التهاب و عفونت در لثه‌ها بعد از دریافت روکش کامپوزیت دندان شود. در روش کامپوزیت در واقع دندانپزشک یک دندان جدید از متریال خام برای شما می‌سازد. به این خاطر دقت، مهارت و ظرافت کار دندانپزشک تأثیر بسیار زیادی در نتیجه نهایی کار دارد، پس باید در انتخاب دندانپزشک برای انجام کامپوزیت دقت زیادی داشته باشید.

تفاوت کلی این دو روش در موادی است که از آن ساخته شده‌اند. همین تفاوت باعث می‌شود که مراحل این درمان‌ها و همچنین ویژگی‌های آنها با هم متفاوت باشد.

با توجه به حساسیت حوزه سلامت تمام تلاش خود را می‌کنیم تا مطالبی معتبر و تأییدشده در اختیار شما قرار دهیم. از‌این‌رو برای انتشار

کامپوزیت رزین سخت شده با واکنش شیمیایی یک سیستم دو تایی (پایه و کاتالیزور) است که وقتی کاتالیزگر و ماده رزین ترکیب می‌شود واکنش شروع می‌شود.

این پوسیدگی‌های دندانی به دنبال تولید اسید توسط پلاک‌ها و باکتری‌های دهان ایجاد می‌شوند و مینای دندان را فرسایش می‌دهد. یکی از کاربردهای کامپوزیت دندان، برای پرکردن همین حفره‌های دندانی است. مواد کامپوزیتی به‌راحتی می‌توانند وارد این حفره‌ها شوند و آنها را به‌خوبی پر کنند.

پیشنهاد دکترتو: هر آنچه که درباره لمینت دندان و انواع آن باید بدانید

بخشی از کامپوزیت که نور نمی‌بیند و نرم باقی می‌ماند در واقع پلیمریزه نمی‌شود و در نهایت موجب آزاد شدن مونومرها می‌شود که سمیت دارد و نیز ممکن است باعث ضعف عملکرد مکانیکی کامپوزیت شود. دندانپزشک باید کامپوزیت را در یک حفره عمیق دندانی به میزان قابل توجهی جای دهد، هربار پس از more info ۲–۳ میلی‌متر جلو رفتن تابش نور را انجام دهد و این فرایند را هربار تکرار کند. میزان ضخامت کامپوزیت قرار داده شده بسیار مهم است مثلاً اگر بسیار ضخیم باشد باعث ایجاد حساسیت در حین جویدن می‌شود. کامپوزیت پس از قرار گرفتن در محل باید به راحتی توسط بیمار تحمل شود و حساسیت ایجاد نکندو نیز پایداری طولانی مدت داشته باشد و به میزان حداقل ده سال در حفره دندانی باقی بماند.[۶]